مالک دفتر Schwarz به عنوان قاضی / قاضی رئیسه برای سال‌های زیادی درگیر پرونده‌های مربوط به مهاجرت و حقوق پناهندگی بوده و به همین دلیل تجربه و دانش گسترده‌ای در این حوزه‌های حقوقی دارد.
حقوق مهاجرتی
در آلمان با جمعیت تقریبی ۸۳ میلیون نفر، بیش از ۲۱ میلیون نفر با ریشه مهاجرتی زندگی می‌کنند و از این تعداد، تقریباً نیمی دارای تابعیت خارجی هستند. این اعداد متغیر است، زیرا هر سال بسیاری از آنها آلمان را ترک می‌کنند، در حالی که دیگران به طور جدید به آنجا می‌آیند. دلایل این موضوع متنوع است. ابتدا گروهی بزرگ از اتباع اتحادیه اروپا هستند که در آلمان زندگی و کار می‌کنند. علاوه بر این، بسیاری از غیراروپایی‌ها وجود دارند. آنها بخشی از دانشجوها هستند که برای کسب مدرک تحصیلی به مدت محدودی در این کشور اقامت دارند، کارکنان خارجی ماهری که در زمینه‌های مختلف در اینجا فعالیت می‌کنند، همسران اتباع آلمانی یا اتباع خارجی که به واسطه تماس خانوادگی در اینجا استقرار یافته‌اند. علاوه بر این، افرادی از کشورهای غیراروپایی وجود دارند که به دلیل نیاز ضروری یا فقر فشاک به آنجا مهاجرت کرده‌اند یا به خاطر تعقیب سیاسی.
تقریباً برای همهٔ افراد غیرایرانی که در آلمان زندگی می‌کنند، سؤالات حقوقی متنوعی پیش می‌آید که برای پاسخگویی قانونی و امن به آنها، غالباً نیاز به بررسی دقیق شرایط فردی موردنظر خود دارند. سؤالات متداول شامل صدور و تمدید یا تبدیل اقامت مجوزها، اتحاد خانواده یا جزئیات مربوط به ازدواج آلمانی-خارجی و ادعای موانع اخراج می‌شود. بعد از تصمیم به اقامت دائم در آلمان، بسیاری از اتباع خارجی می‌خواهند از امکان تبدیل به شهروند آلمانی استفاده کنند. زیرا با یک گذرنامه آلمانی، می‌توانند بدون نیاز به درخواست ویزا به ۱۹۱ کشور دیگر سفر کنند.
تقریباً همه قوانین مربوط به مسائل حقوق مهاجرتی شامل قانون اقامت، قانون آزادی اتحادیه اروپا، قانون تابعیت و همچنین مقررات و آیین‌نامه‌های اروپایی مختلف است. با این حال، مقررات مربوطه بسیار تفصیلی هستند و برای یک خارجی که می‌خواهد اطلاعاتی کسب کند، گیج کننده است. علاوه بر این، بسیاری از ضوابط مربوط به خارجی‌ها معمولاً تغییر می‌کنند. برای حفظ دیدگاه در حوزه حقوق مهاجرت و تضمین اقامت قانونی صحیح در صورت نیاز، توصیه می‌شود تا حقوقی مشاوره و پشتیبانی حقوقی دریافت کنید.
حقوق پناهندگی
در آلمان، حق پناهندگی در قانون اساسی تضمین شده است. به هر خارجی تحت تعقیب سیاسی که در وطنش پناهگاهی امن نمی‌یابد، در اتحادیه اروپا حق پناهندگی داده می‌شود. طبق بند ۱ ماده ۱۶a از قانون اساسی، تعقیب شدگان سیاسی حق پناهندگی دارند. اما این حق با این محدودیت همراه است که هر کسی که از یکی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا یا یک کشور سوم امن وارد آلمان می‌شود، زیرا در آنجا از تعقیب در امان بوده است، حق پناهندگی را دریافت نمی‌کند. این مقررات در نتیجه قانون دوبلین اعمال می‌شوند، که تعیین می‌کند که یک تعقیب شدگان سیاسی باید در کشور عضو اتحادیه اروپا که در طی فرار او اولین بار به آنجا رسیده است، درخواست پناهندگی خود را ارائه دهد. هر کسی که از یک کشور عضو دیگر اتحادیه اروپا به آلمان مهاجرت می‌کند، باید محتمل باشد که مقامات آلمان خود را غیرمسئول اعلام کرده و در نتیجه درخواست پناهندگی را غیرقابل قبول رد کنند. اگر خارجی به طور داوطلبانه به کشور عضو اتحادیه اروپا مربوطه بازگردد، به آنجا تبعیض خواهد شد. به این تئوری تا اینجا می‌رسیم.
عملیات در عمل به دلایل مختلف اغلب با شکل دیگری صورت می‌گیرد. برخی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا وظیفه‌مند به این مسئولیت هستند، اما محل اقامت پناهندگان و/یا روند تأیید آنها با استانداردهای مورد نیاز مطابقت ندارد و پناهندگانی که به آلمان فرستاده شده‌اند، به کشور مبدأ برنگردند. در چنین مواردی که به‌هیچ‌وجه نادر نیستند، آلمان از حق ورود خود استفاده می‌کند. همچنین، ممکن است وظیفه مشروع جمهوری فدرال آلمان درباره یک پناهنده که از یک کشور دیگر عضو اتحادیه اروپا به آلمان رسیده است، به دلیل وجود خویشان نزدیکی که در حال تأیید هستند، ایجاب شود. ناتوانی سفر به دلیل بارداری نیز می‌تواند به مانعی از اخراج تبدیل شود.
چون آلمان از کشورهای عضو اتحادیه اروپا و کشورهای سوم امن احاطه شده است، فقط کسانی که از یک کشور سوم به‌صورت هوایی یا دریایی وارد می‌شوند، می‌توانند در اینجا پناهندگی دریافت کنند. اما سایر افرادی که از طریق زمین وارد می‌شوند، می‌توانند حداقل تأییدیه معادل پناهندگی دریافت کنند. مقررات مربوط به این موضوع در قانون پناهندگی آلمان و تکمیل‌کننده آن، توسط مقررات اروپایی تکمیل می‌شوند. همچنین، افرادی که مورد تعقیب سیاسی قرار نمی‌گیرند، اگر در وطن خود تهدید جدی به زندگی یا سلامتی فردی برای آنها وجود داشته باشد و امکان دریافت حمایت در وطن برایشان وجود نداشته باشد، حداقل به عنوان شخصی با حق حمایت فرعی تأیید شوند. این شامل مواردی می‌شود مانند تهدید خونخواهی یا عدم امکان تأمین نیازهای اساسی در وطن.
هر کسی که به عنوان شخصی با حق پناهندگی، پناهجو یا شخصی با حق حمایت فرعی دریافت تأییدیه می‌شود، مجوز اقامت موقت در آلمان دریافت می‌کند که پس از مدتی قابل تبدیل به مجوز نامحدود استقرار می‌باشد. همچنین، اتباعی که تأیید نشده‌اند نیز می‌توانند مجوز اقامت دریافت کنند، اگر ممنوعیت تبعید طبق بند 5 یا 7 ماده 60 قانون اقامتگاه وجود داشته باشد. وجود چنین ممنوعیت‌های تبعید عمدتاً در چارچوب روند پناهندگی توسط آژانس ملی مهاجرت و پناهندگی فدرال (BAMF) بررسی می‌شود. برای بررسی ممنوعیت‌های تبعید طبق بند 7 ماده 60 قانون اقامتگاه، مراکز مهاجرتی مسئول هستند. این شامل مواردی می‌شود مانند مواردی که یک خارجی بیمار در وطن خود درمان کافی دریافت نمی‌کند و به همین دلیل انتظار تدهور قابل توجهی در وضعیت سلامتی او در صورت تبعید داریم. این باید توسط گواهی‌نامه‌های پزشکی جامع تأیید شود.
کسی که نه تأییدیه دریافت می‌کند و نه قادر است ممنوعیت تبعید را اعمال کند، باید آلمان را ترک کند. او یک گواهی عبور از مرز مشخصاً دریافت می‌کند که در زمان خروج تحویل می‌دهد تا مقامات از خروج او مطلع شوند. علاوه بر این، به طور معمول ممنوعیت ورود موقت اعلام می‌شود، اگر متقاضی به طور اختیاری خارج نشود و باید تبعید شود. با این حال، تبعید نیازمند داشتن یک پاسپورت معتبر یا حداقل یک مدرک سفر موقت معروف به "لیسه پاسه" که توسط کشور مادر صادر شده است، است. در غیر این صورت، به طور معمول قابل تبعید نیست و یک دخالت موقت دریافت می‌کند. آیا در آینده می‌توان یک مجوز اقامت صادر کرد، بستگی به شرایط موردی دارد. حداقل باید خارجی در این موارد کوشش کند تا مدارک سفر کافی را به دست آورد. اگر این کار را انجام ندهد، در وضعیت دخالت باقی خواهد ماند.
یا یک خارجی در فرایند پناهندگی به عنوان شخصی که شناخته می‌شود یا ممنوعیت تبعید تعیین می‌شود به طور قابل توجهی به آن بستگی دارد که در جلسه انجام شده در فرایند پیش از ارسال به دفتر فدرال بیان می‌کند. در اینجا، هم اظهارات غیرمتناسب و هم اغفال جزئیات مهم می‌تواند منجر به تصمیم رد کننده شود. هنگامی که دفتر فدرال یک درخواست را یک بار رد می‌کند، در فرایند مقامات اداری پس از آن دشوار است که با اظهارات جدید یا تکمیلی به موفقیت دست یابیم، زیرا ممکن است تصور شود که اظهارات پساپرداختی تنها بر مبنای تصمیم‌های روندی صورت گرفته و با واقعیت همخوانی ندارد. با توجه به اینکه پناهجویان اغلب دارای شواهد یکدست نیستند، برای تأیید دلایل فرار برای تعقیب سیاسی یا سایر تعقیب‌ها، کافی است این دلایل را قابل قبول نمایند. بنابراین، مهم است در فرایند، تصویری از اظهارات غلط ارائه ندهید. توصیه می‌شود که قبل از جلسه به دفتر فدرال مشاوره حقوقی دریافت کنید تا در فرایند تأیید، بهترین نتیجه را به دست آورید.
translated with ChatGPT