Canzlei Schwarz'ın sahibi uzun yıllar yabancılar ve iltica hukuku davalarında hakim / mahkeme başkanı olarak yer almıştır ve bu nedenle bu hukuk alanlarında geniş deneyime ve derin bilgiye sahiptir.
YABANCILAR HUKUKU
Yaklaşık 83 milyon nüfuslu Almanya'da, yaklaşık yarısı yabancı uyruklu olmak üzere 21 milyondan fazla göçmen kökenli insan yaşamaktadır. Sayılar değişkenlik gösteriyor çünkü her yıl birçoğu Almanya'yı tekrar terk ederken, diğerleri katılıyor. Bunun nedenleri çok çeşitlidir. İlk olarak, burada yaşayan ve çalışan büyük bir AB yabancı grubu var. Buna ek olarak çok sayıda Avrupalı olmayan da var. Bunlardan bazıları, mesleki yeterlilik elde etmek için sadece sınırlı bir süre için ülkede bulunan öğrenciler, burada çok çeşitli alanlarda çalışan kalifiye yabancı profesyoneller veya Alman vatandaşlarının eşleri veya aile birleşimi yoluyla buraya yerleşen yabancılardır. Bunların yanı sıra, Avrupa dışındaki ülkelerden gelen ve varoluşsal zorluklar veya baskıcı yoksulluk nedeniyle ya da siyasi olarak zulüm gördükleri için anavatanlarını terk eden insanlar da var.
Almanya'da yabancı olarak yaşayan hemen herkes, çoğu zaman ancak bireysel durumlarının derinlemesine incelenmesinden sonra yasal kesinlikte yanıtlanabilecek çeşitli yasal sorularla karşı karşıya kalmaktadır. Sıkça karşılaşılan sorular, ikamet unvanlarının verilmesi, uzatılması veya dönüştürülmesi, aile birleşimi veya Alman-yabancı evlilikleriyle ilgili özellikler ve sınır dışı edilmenin önündeki engellerin ortaya konulmasıyla ilgilidir. Almanya'da kalıcı olarak yaşamaya karar verdikten sonra, birçok yabancı vatandaşlığa geçme imkanından yararlanmak ve Alman vatandaşı olmak istiyor. Ne de olsa Alman pasaportuyla dünyanın 191 ülkesine vize başvurusu yapmak zorunda kalmadan seyahat edebilirsiniz.
İkamet Yasası, Serbest Dolaşım Yasası/AB, Vatandaşlık Yasası ve çeşitli Avrupa yönetmelikleri ve direktifleri yabancılar hukukuna ilişkin birçok düzenleme içermektedir. Ancak, ilgili hükümler çok farklıdır ve bilgi almak isteyen bir yabancı için kafa karıştırıcıdır. Ayrıca, yabancılarla ilgili birçok düzenleme sık sık değişikliğe uğramaktadır. Yabancılar hukuku alanında genel bir bakış açısına sahip olmak ve gerektiğinde yasalara uygun bir kalış için gerekli ve doğru adımların atılmasını sağlamak için bir avukattan hukuki tavsiye ve destek alınması şiddetle tavsiye edilir.
ASİL HUKUKU
Almanya'da iltica hakkı Anayasa'da yer almaktadır. Avrupa Birliği'nde, kendi ülkesinde güvenli bir sığınak bulamayan ve siyasi zulüm gören her yabancı bu hakka sahiptir. Anayasa'nın 16a (1) maddesine göre, siyasi zulüm gören kişiler sığınma hakkına sahiptir. Ancak bu hak, Avrupa Topluluklarına üye bir ülkeden ya da güvenli üçüncü ülke olarak adlandırılan bir ülkeden gelen kişilere, orada zaten zulümden korunmuş oldukları için sığınma hakkı verilmemesi ile sınırlandırılmıştır. Bu, siyasi zulüm gören bir kişinin uçuşu sırasında ilk ulaştığı AB ülkesinde koruma başvurusunda bulunmasını öngören ve Dublin Yönetmeliği olarak adlandırılan düzenlemenin temelini oluşturmaktadır. Daha sonra başka bir AB üyesi ülkeden Almanya'ya giden kişi, Alman makamlarının kendilerini sorumlu görmemesini ve bu nedenle iltica başvurusunu kabul edilemez olarak reddetmesini hesaba katmak zorundadır. Eğer yabancı kendi isteğiyle sorumlu AB üye ülkesine dönmezse, sınır dışı edilecektir. Teori bu kadar.
Pratikte durum çeşitli nedenlerle genellikle farklıdır. Örneğin, sorumlu olması gereken, ancak mültecilerin barındırılması ve/veya tanıma prosedürünün gerekli standartları karşılamadığı ve Almanya'ya giden mültecilerin sınır dışı edilmediği AB üye ülkeleri vardır. Nadir olmayan bu gibi durumlarda, Almanya sözde kendi kendine giriş hakkını kullanmaktadır. Başka bir AB üyesi ülkeden gelen bir mülteci için Federal Almanya Cumhuriyeti'nin sorumluluğunun, yakın akrabalarının burada tanıma prosedürü içinde olmasından kaynaklanması da mümkündür. Hamileliğe bağlı seyahat edememe durumu da sınır dışı edilmeye engel teşkil edebilir.
Almanya, AB üyesi ülkeler ve güvenli üçüncü ülkelerle çevrili olduğundan, sadece üçüncü bir ülkeden hava veya deniz yoluyla giriş yapanlar burada sığınma hakkı elde edebilir. Ancak kara yoluyla giriş yapan diğer herkes eşdeğer mülteci denkliği alabilir. Bu konudaki düzenlemeler, Avrupa yönetmelikleriyle desteklenen Alman İltica Yasası'nda yer alıyor. Siyasi olarak zulüm görmeyenler de, kendi ülkelerinde yaşamlarına veya bütünlüklerine yönelik ciddi bir bireysel tehditle karşı karşıya kalmaları ve kendi ülkelerinde koruma elde etmelerinin mümkün olmaması durumunda, en azından ikincil korumaya hak kazandıkları kabul edilebilir. Bu, örneğin, kan davası olarak adlandırılan yakın bir tehlikeyi veya kendi ülkesinde temel ihtiyaçlarını karşılayamamayı içerir.
Sığınma hakkı tanınan, mülteci veya ikincil korumadan yararlananlar Almanya'da geçici oturma izni alırlar ve bu izin bir süre sonra sınırsız yerleşme iznine dönüştürülebilir. İltica hakkı tanınmamış yabancılara da İkamet Yasası'nın 60 (5) veya (7) maddesi uyarınca sınır dışı edilme yasağı varsa oturma izni verilebilir. Bu tür sınır dışı edilme yasaklarının varlığı genellikle iltica prosedürü sırasında Federal Göç ve Mülteciler Dairesi (BAMF) tarafından incelenir. İltica prosedürü dışında, İkamet Yasası'nın 60 (7) maddesi uyarınca sınır dışı etme yasaklarını incelemekten yabancılar daireleri sorumludur. Örneğin, hasta olan bir yabancının kendi ülkesinde yeterli tedavi görmediği ve bu nedenle sınır dışı edilmesi durumunda sağlık durumunun önemli ölçüde kötüleşmesinin beklendiği durumlar bu kapsamdadır. Bu durum ayrıntılı tıbbi raporlarla kanıtlanmalıdır.
Denklik alamayan ya da sınır dışı edilme yasağı talep edemeyenler Almanya'yı tekrar terk etmek zorundadır. Bu kişilere "Grenzübertrittsbescheinigung" (sınır geçiş belgesi) adı verilen bir belge verilir ve bu belgeyi ülkeyi terk ettiklerinde yetkililere teslim ederler. Buna ek olarak, ilgili kişi kendi isteğiyle ülkeyi terk etmez ve sınır dışı edilmesi gerekirse, genellikle geçici bir yeniden giriş yasağı uygulanır. Ancak sınır dışı edilebilmesi için yabancının geçerli bir pasaporta ya da en azından laissez passer denilen ve kendi ülkesi tarafından verilen geçici bir seyahat belgesine sahip olması gerekmektedir. Aksi takdirde, kural olarak, sınır dışı edilemez ve sınır dışı edilmenin geçici olarak askıya alınmasına karar verilir. Oturma izninin daha sonra verilip verilemeyeceği her bir vakanın koşullarına bağlıdır. Bu gibi durumlarda, yabancı en azından seyahat belgelerini almak için yeterli çabayı göstermelidir. Eğer bunu yapmazsa, hoşgörü statüsünde kalmaya devam eder.
Bir yabancının iltica prosedüründe kabul edilip edilmeyeceği ya da sınır dışı edilme yasağı konulup konulmayacağı, büyük ölçüde Federal Daire önündeki duruşmada ne söylediğine bağlıdır. Hem dikkatsiz ifadeler hem de ilgili ayrıntıların atlanması olumsuz bir karara yol açabilir. Federal Daire bir başvuruyu reddettikten sonra, müteakip idari mahkeme işlemlerinde yeni veya ek sunumlarla başarılı olmak genellikle zordur, çünkü müteakip sunumların sadece taktiksel değerlendirmelere dayandığı ve gerçeğe uymadığı izlenimi doğabilir. Sığınmacılar genellikle net kanıtlara sahip olmadıklarından, kaçış nedenlerini siyasi veya diğer zulüm açısından inandırıcı kılmak tanınmak için yeterlidir. Bu nedenle, prosedür sırasında gerçeği söylemiyormuş izlenimi vermemek önemlidir. Tanıma prosedüründe mümkün olan en iyi sonucu elde etmek için Federal Ofis'teki duruşmadan önce hukuki danışmanlık alınması tavsiye edilir.
translated with DeepL.com